anoreksja i bulimia

Gość

cóż.. problemy życia codziennego własciwie.. niemal codziennie można o tym usłyszec.. wiele osób ma z tym problem.. a jak Wy oceniacie ten problem? jakie jest Wasze zdanie na ten temat?

Gość

ja powiem tylko że z mojego BMI wynika ze mam anoreksje xD ale uwierzcie ze nie wyglądam tak. Troche mnie to rozbawiło....

Czytałam książkę na faktach o bulimiczce i myślę że to straszna choroba, nad którą w późniejszym stadium nie ma się kontroli

Niby Mama · Gość

Kiedyś sądziłem że te choroby mają tylko jakieś różowe dziewczynki dla których celem w życiu jest osiągnięcie sławy jako modelka. Po poznaniu paru osób zmieniłem zdanie, one zwyczajnie się nie lubiły. Nie chciały schudnąć, chciały się zabić (tak mi mówiły), do tego ćpały i się cięły...
No ale wracając do bulimii i anoreksji. Są to choroby psychiczne. Dość często spotykane, i trudne do wyleczenia. Powoduje je dzisiejszy gust;/ Faceci często lubią szczupłe kobiety, a niektórzy zwyczajnie nie mogą patrzeć na otyłe kobiety. Dla mnie to bez większej różnicy...ale teraz TV i inne takie próbują to zmienić. Często jest podkreślanie "szczupła, nie chuda" co jest niezłym sposobem na pokazanie różnicy.
Nie wiem czemu ale w lato sporo osób mówiło mi że jestem anorektycznie chudyXD To nie jest komplement znając piosenkę "Szpetot" O.N.A.
Jeśli chodzi o moją opinię na temat tych chorób to stwierdzam że to są chorobami, więc jak każda choroba powinny być leczone. Nie można powiedzieć że jeśli ktoś jest chory na nie, to jest taki i owaki, różni ludzie na to zapadają z różnych przyczyn.

Gość

Nienawidze jak ktoś mi mówi że jestem chuda, wkurza mnie to ja osobiście próbuje przytyć.
Co do anoreksi i bulimii - oglądałam dużo filmow na ten temat , niektóre przypadki są naprawde szokujące.

Niby Mama · Gość

Szokujące...można by powiedzieć że fitness extremeXD. Te choroby w skrajnych przypadkach już nie polegają na próbie stracenia wagi lecz na wstręcie do jedzenia i przymusie rzygania. To tak jakby ktoś brzydził się oddychać. Jest to coś kompletnie nie naturalnego. Gdyby pozostawić ich naturalnej selekcji nie byłoby problemu, ale nikt tego nie zrobi- żyjemy w humanitarnym świecie gdzie nie ma morderców są tylko prowokatorzy i samobójcy. Zaś tych złych zabija się po ludzku, najwspanialszym wynalazkiem ludzkości - strzykawką lub prądem. Wracając do tematu, nie można przechodzić obok anorektyków i bulimików obojętnie. Anorektycy śmiertelnie się zaburczą a bulimicy zarzygają się na śmierć.
Jest od groma filmów o tym...tak samo jak o innych ludzkich problemach. Kiedyś oglądałem jeden z nich o kobiecie, która chciała urodzić dziecko ale była chora na bulimię. "Rzygam do marchewki. Marchewka jest granicą, reszta jest dla dziecka" Cholera....żal mi dziecka, ale przynajmniej matka myślała o nim.

Gość

Zgadzam się z Tobą. Wydaje mi się że w większości przypadków zaczyna się od stracenia na wadze a potem przechodzi to w wstręt do jedzenia.

Gość

a ja nie dawno ddowiedzialam sie ze mozna miec i anorekcje i bulimie jednoczesnie... Kurcze... zyc juz z jedna taaka choroba to koszmar, a co dopiero dwie... To sa choroby naszego swiata i musimy sie z tym pogodzic... Jedni z powodu jakiegos docinku zaczynaja walczyc z glodem i wpadaja w anoreksje, moga byc tez inne powody, ale wiekszosc z nich wywoluje wlasnie czlowiek.. .wlasnie my... co mnie bardzo denerwuje, no i denerwuje mnie tez moja bezradnosc w tej sprawie

Gość

to sprawy ludzi.. i niech sami się tym przejmują.. nie wolno wkraczac w zycie ludzi z brudnymi łapami bo ich środowisko moze byc zbyt sterylne i tego nie wytrzymac..

Niby Mama · Gość

Obyś nigdy nie potrzebował pomocy, bo człowiek który mówi tak jak ty najbardziej cierpi kiedy jest bezradny w stosunku do samego siebie.
Trzeba pomagać, te choroby atakują ludzi, którzy nie mają siły się oprzeć, więc nie mają siły się z tego same wydostać. Gdyby tak każdy był egoistą lub "obserwatorem" wielu ludzi zwyczajnie umarłoby na narkotykowym głodzie (albo zwykłym głodzie), nie byłoby monarów, darmowych noclegowni i fundacji charytatywnych.
Myśl wielowymiarowo, nie ma WOŚP- nie ma Woodstock!!

Oglądałeś "Dzieci z dworca Z.O.O." więc powinieneś wiedzieć że czasami tylko siłą można pomóc żyć.

Gość

potrzebowałem pomocy.. ale jakos nikt nie zauwazył ze potrzebuje.. a nie rpzepadam wbrew pozorom nad uzalaniem się nad sobą... doskonale wiem co to bezradnosc wobec samego siebie.. po prostu nie o wszystkim mówie.. wiesz.. nie ejstem przeciw pomocy.. ale niech pomoc mają CI który po prostu chca jej.. i dadzą sobie pomóc.. bo to ze chca nie znaczy ze pokażą ze chca..

Niby Mama · Gość

Skoro potrzebowałeś pomocy to czemu jej nie szukałeś? Jakoś nie pamiętam żebyś miał jakieś kosmiczne problemy. Pewno zniknąłeś wtedy i czekałeś aż ktoś rozwiesi transparęty "Kuba! Przybywamy w pokoju!". To że nikt Ci nie pomógł w trudnych chwilach zawdzięczasz tylko sobie.
W monarach nie ma przymusu. Przymusowa jest śmierć. Większość ludzi która zostanie odratowana z jakiegoś "nawyku" cieszy się później zdrowym życiem. Wielu pomaga później innym. Ci którym się nie powiodło, uciekło, pobiło żeby się nie dać się przymusowi.
Wyleczenie bulimii i anoreksji nie jest łatwe. Często brakuje ludziom siły w najważniejszych momentach. Aż żal się robi tego poświęconego im czasu.
Ale dokąd to zmierza? Chcę wyjaśnić że ludzie często są za bardzo zadufani w sobie żeby powiedzieć że są w błędzie. "To moje ciało i lepiej wiem co mu szkodzi a co nie!" mówiła to trzymając w ręku here... Stoją na swoim bo boją się wysiłku, boją się wrócić do świata, z którego kiedyś uciekli. Więc walczą jak zwierzęta żeby nie wrócić do mówienia "NIE".

Gość

to ze nie pamietasz nie znacyz ze ich nie miałem.. cóz.. grunt ze wziąłem się w garsc i zaczałem sobie radzic sam.. i zyje jakos wiec jest dobrze.. czasem brak sił.. ale jakos je znajduje.. bo poddawac się nie wolno.. chociaz czasem pragnienie tego jest cholernie silne..

cóż.. nie ejstem rpzeciw pomaganiu ludziom..

a teraz o anoreksji i bulimi.. cóz.. choroba naprawde cięzka..włąsciwie to choroby psychiczne bardziej.. a takie są cięższe w zwalczeniu.. bo psychika ludzka jest bardizej złozona od ciała...

judith

ostatnio mieliśmy taką akcje w klasie...
wychowawczyni zrobiła pogadanke na ten temat. No i okazało się,że są2 osoby, które mają z tym problem. Owszem są chude...ale w nikt by nie powiedział, że z powodu nadmiernego odchudzania się. Wcześnie podjęta interwencja może zapobiec naprawdę dużemu nieszczęściu.
Bulimicy i anorektycy to mistrzowie kamuflarzu- jak to ostatnio powiedziała moja wychowawczyni, która jak się okazało sama niegdyś miała z tym duże i długotrwałe problemy...

Niby Mama · Gość

Jest jeszcze taka sprawa że u kobiet to może się skończyć zniszczeniem pewnych narządów... zakończeniem pewnych czynności.
Kiedyś odbyłem pewną rozmowę z psychologiem w szpitalu. Skarżyłem się że nie mogę się najeść szpitalnym jedzeniem (a razem z jednym gościem zostawaliśmy po posiłkach i zjadaliśmy wszystko co zostało na stołówce więc SPORO jedzenia było) i zadałem pytanie jak wegetarianie mogą tam przeżyć skoro dostają jeszcze mniej jedzenia, które jest jeszcze mniej sycące. Wreszcie temat zszedł na drogę właśnie bulimii. Okazało się że pani psycholog jak była w moim wieku też miała bulimie (dziwne bo wyglądała naprawdę super na zdjęciach) i do dzisiaj tego żałuje ponieważ jak to powiedziała "mogę zapomnieć o założeniu rodziny przez dążenie do niej". Eh...szkoda mi takich ludzi, przez krótki okres głupoty muszą cierpieć przez całe życie.
Judith Twoja wychowawczyni ma racje, oni są mistrzami kamuflażu. Podobnie jak narkomani i alkoholicy. Ale pewno ktoś kto ma do czynienia z nimi na codzień potrafiłby ich poznać zaledwie jednym spojrzeniem. I fajnie że się pojawiłaś...już myślałem że zapomniałaś o forum;P

Gość

Widziałam kiedyś anorektyczkę. Dopiero po chwili skapnęłam się, że to ta pulchna dziewczyna, z którą chodziłam do podstawówki. To straszne; wiem, że w jej klasie chodzą same chude i ładne dziewczyny (w tym jakieś modelki czy coś - nie, nie moja szkoła xD). Stres, może kąśliwe uwagi ze strony koleżanek - no i dupa zimna, po dziewczynie. Nie jestem pewna, czy przypadkiem nie ma bulimii: jak ją widziałam, kurczowo chowała szyję jakimś szaliczkiem, więc być może to czerwona plama od rzygania... Mmm... Straszne, ja nie mogłabym to wpaść, kocham jedzenie ponad wszystko xD (chociaż ostatnio zaczęłam się odchudzać... Cool

)